წიგნის კითხვისას იმდენად გადავერთე რეალობიდან არსებულ ტექსტზე, რომ მეგონა,
ვშიმშილობდი სტასიასთან ერთად, ვგლოვობდი თეკლას, განვიცდიდი ერთდროულად სასოწარკვეთას
და მრისხანებას ფოლადის გენერლის მიმართ. ბოლოს კი იმ ცნობილი და საუცხოო ცხელი შოკოლადის
გემოც კი ვიგრძენი...
გიორგი გერმანოზაშვილი
No comments:
Post a Comment